Łemkowie – nazwa ruskich górali, która jest tak świeża historycznie, a zarazem tak mocno zakorzeniona we wpołczesnej opinii publicznej, ukazuje lud wyrosły na tle religijnej spuścizny bizantyjskiej wyrosłej na tle państwa Kijowskiej Rusi i jej kulturowych wpływów na łemkowskie ziemie sympatyzujące z dorobkiem cywilizacyjnym tego państwa. Nie wolno zapominać także o wpływie na historię Łemków apostołów Europy św. Cyryla i św. Metodego, którzy przynosząc wiarę chrześcijańską spopularyzowali alfabet grecki, który w życiu także Łemków stał się językiem pisanym- cyrylicą. W VI-VII stuleciu kronikarz Rusi Kijowskiej Nestor w swoim dziele „Powieść minionych lat” przekazuje nam informacje o przodkach Łemków nazywając ich Białymi Chorwatami, gdzie słowo „biały” oznaczał w tamtych czasach zachód, a hora-góra. Czyli w rozumowaniu ówczesnego mieszkańca Kijowa – Łemkowie byli zachodnimi, ruskimi góralami. Trzeba tu podkreślić, że kulturowo ówcześni Łemkowie nie odróżniali się od innych plemion Naddnieprza. Od początku IX wieku Łemkowie jak i wszystkie plemiona dzisiejszej Ukrainy przyjmują nazwę – RUSYN (Rusin). Po rozpadzie dzielnicowym Rusi Kijowskiej Łemkowszczyzna, jej wschodnia część, należy do Księstwa Halicko-Wołyńskiego. Od 1340 roku ta część Łemkowszczyzny wchodzi w granice państwa polskiego, co trwa do dzisiejszego dnia (z przerwami w trakcie rozbiorów). Należy także pamiętać o południowej części Łemkowszczyzny, która zachowała nazwę „rusin”, „rusnak” w granicach Węgier, Czechosłowacji a współcześnie Słowacji. Nazwa Łemko pojawia się w XIX wieku i nadana została przez Bojków jako po części wytykanie Łemkom – Rusinom częstego używania przez nich słowa łem, co znaczy tylko, troszeczkę.
Jesteś tutaj: