Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 4 w Legnicy im.Bohdana Ihora Antonycza - Wycieczka do Muchowa

Wycieczka klasy 3 gimnazjum do Muchowa odbyła się w dniach 25-26 października br. Celem wyjazdu było przygotowanie do egzaminu gimnazjalnego, integracja klasy oraz dobra zabawa i powrót w dobrych humorach.

Na wycieczkę wyjechaliśmy we wtorek 25 października br. trochę po godzinie dziesiątej rano. Już podczas zbiórki wszyscy byli zadowoleni, gdyż każdy mógł się wyspać. Zapakowaliśmy bagaże, a także gorący bigos, który przygotowały panie kucharki ze szkolnej stołówki i w drogę … .

Po około czterdziestu minutach jazdy byliśmy na miejscu – w pięknie położonej otulinie Parku Krajobrazowego Chełmy na pogórzu kaczawskim we wsi Muchów. Naszym miejscem noclegu był uroczy pałacyk położony w parku.

Kiedy przyjechaliśmy do pałacyku dostaliśmy trochę czasu na rozpakowanie się, a następnie zjedliśmy pyszny bigos, napiliśmy się gorącej herbaty. Następnie wyruszyliśmy uzupełnić przygotowane przez nauczycieli karty pracy z biologii i geografii. W tym celu przeszliśmy ścieżkę edukacyjną, która znajdowała się w parku przy ośrodku. Musieliśmy zbadać stan środowiska w Muchowie a także zdrowotność drzew oraz wykazać się umiejętnością czytania mapy, na podstawie której uzupełnialiśmy karty pracy z geografii.

Po części edukacyjnej przyszła kolej na chwilę odpoczynku i rozrywki. Dostaliśmy trochę wolnego czasu. Kolejnym punktem wycieczki było ognisko. Co prawda pogoda nas nie rozpieszczała, ponieważ ciągle lekko mżyło, ale Antek stanął na wysokości zadania i w mgnieniu oka bez najmniejszych problemów rozpalił ogień. Pomysł ogniska okazał się strzałem w dziesiątkę! Wszyscy dobrze się bawili. Ze smakiem zjedliśmy kiełbaski i pieczone ziemniaki. Przy ognisku siedzieliśmy do wieczora.

Po ognisku czekały na nas zadania z fizyki, których rozwiązanie zajęło nam około trzydziestu minut.

Dzień dobiegł końca więc wszyscy rozeszli się do pokoi, co nie znaczy, że poszliśmy spać … . Toczyły się dyskusje na różne tematy, opowiadaliśmy różne historie i kawały, było dużo śmiechu !

Następnego dnia tj. w środę wyjechaliśmy z Muchowa około godziny trzynastej i tak zakończyła się nasza wycieczka rekreacyjno-edukacyjna. Niewątpliwie była to udana wycieczka. Wszyscy się dobrze bawili, wypoczęli i wrócili w dobrych humorach. Wydaje się, że lepiej się poznaliśmy i potrafimy tworzyć zgraną grupę, w której na każdego można liczyć, a więc zadanie wykonane!

Myślę, że tego typu wyjazdy są bardzo potrzebne, gdyż są świetną okazją do lepszego poznania się – często od zupełnie innej strony. Kiedy razem spędzamy czas tworzymy pewnego rodzaju więź, która pozwala na lepsze zrozumienie, a także na odkrycie koleżanek i kolegów z klasy „na nowo”. Reasumując : tego typu wyjazdy powinny być wpisane na stałe w program edukacyjny szkół.

23 жовтня 2011 року у Комплексі Загальноосвітних Шкіл ім. Богдана Ігора Антонича у Лігниці відбувалося «Свято школи». Учні та вчителі, як шороку, приготовили концерт на якому показано результати праці артистичних гуртків школи та й не тільки.
Почалося традиційно, від промови запрошених гостей: Почесного консула України, Президента міста, міських депутатів, голови вчителської профспілки у Лігниці, представника лігницьго відділу ОУП, випусників та вчителів Київської школи №92 ім Івана Франка. Сам концерт відкрила цікава інтерпретація всім знаної «Червоної рути», а опісля з чоловічим народним танцем виступили, що може троха нетипове, дівчата із шкільного ансамблю «Горицвіт». На святі лігницької Антоничівки не могло очевидно забракнути поезії її покровителя. Вірші «Автобіографія» та «Забута земля» пролунали з уст Бориса Пецушка спонукуючи до задуми. З цього рефлексійного настрою публіку вирвав дісцо-фольковий ансамбль «Дикі бджоли» до сьогодні присутрьою на всіх забавах «Адріаною» та не менш знаною, народньою піснєю «Розпрягайте хлопці коні». Опісля на сцені появився ще з «Дикими танцями» шкільний «Горицвіт» і на цьому закінчилася презентація артистичної творчості учнів школи. В міжчасі виступили дівчатка з пункту навчання укр. мови у лігниці з рекордово популярною у Польщі піснєю «Радіо гело» гурту Еней. Однак не тільки лігничани мали можливість виступити на сцені. Публіку в дальшій частині концерту забавляб та зворушував дитячий ансамбль …….. з Лісьця, а пізніше свою творчість запрезентувала молодь зі школи ім. Івана Франка у Києві яка приїхала до нас в гості в рамах «проекту виміни». Концерт завершив виступ пана Романа Гаврана, який під акомпаніамент гітари порушував серця співаною поезією. Свято як конферанс’єр, не перший вже раз успішно попровадила Аня В’єв’юрка а звуком піклувався пан Андрій Олійник. Після концерту гостей та учасників чекав у столовому залі почастунок.
На мою думку концерт вдався. Може і не був це найбільш приголомшливий з доказів здібності і праці лігницьких українців, але виступи молодих артистів дозвалають очами повними надії споглядати в майбутнє.

Tomasz Koczański

W dniach 02.10 2011-08 .10 2011 ośmioosobowa grupa młodzieży i nauczycieli ZSO nr4 im. B-I Antonycza w Legnicy , przebywała na wycieczce w Turcji.

Celem wyjazdu był kolejny etap realizacji projektu edukacyjnego Commenius (po pobytach w : Grecji, Włoszech, Litwie i Łotwie ).

W obie strony-naszym środkiem transportu był samolot-toteż wielu z nas denerwowało się i mocno przeżywało tę wyprawę. Wystartowaliśmy z lotniska w Berlinie. W Istambule byliśmy o 2.30 w nocy. Na lotnisku przywitał nas przedstawiciel szkoły tureckiej Aydin, który przez cały okres pobytu był naszym opiekunem, przewodnikiem i tłumaczem – jednym słowem „dobrym duchem”. Podróż z Istambułu do Kandiry trwała ok. 2 godzin. Młodzież została przydzielona do 2 rodzin tureckich, pod których gościnnym dachem przebywała przez cały okres pobytu, zaś opiekunowie zostali zakwaterowani w hotelu.

Po zaledwie 2-3 godzinach snu ,czekał nas pierwszy, bardzo bogaty w wydarzenia dzień. Przedpołudnie spędziliśmy w szkole, która podobnie jak my, realizuje projekt edukacyjny, zapoznając się z jej dorobkiem i osiągnięciami, obejrzeliśmy i wysłuchaliśmy ciekawej prezentacji medialnej o Turcji oraz degustowaliśmy najwspanialsze smaki tureckiej kuchni. Następnie obejrzeliśmy występy artystyczne (taniec, muzyka śpiew) przygotowane przez tureckich kolegów. Żar ich muzyki był tak wielki, że we wspólnych tańcach wzięła udział młodzież ze wszystkich krajów przebywających –jak my-na gościnnej ziemi tureckiej ( Litwa, Łotwa, Grecja ,Rumunia) Był to pierwszy-jakże wymowny przejaw integracji młodego pokolenia Europejczyków. Po tańcach i śpiewach udaliśmy się do siedziby administracyjnych władz, gdzie czekał na nas Mer Miasta, który po ciepłych słowach przywitania ,obdarował każdą z delegacji upominkiem. Nie był to koniec wydarzeń tego dnia, bowiem czekało nas jeszcze: pierwsze – robocze spotkanie dotyczące planowania następnych etapów realizacji Commeniusa , spacer ulicami Kandiry oraz integracyjna kolacja ,której towarzyszyły rytmy żywej, autentycznej kapeli tureckiej.

Następnego dnia, po sutym i smacznym śniadaniu zwiedzaliśmy Izmir-miasto ze starożytnymi korzeniami ale obecnie na wskroś nowoczesne. Najciekawszym punktem wycieczki był Pałac-siedziba oraz dom Ata Turka –ojca nowożytnej Turcji, którego pomniki widzieliśmy wszędzie. Kult!!!

Trzeci dzień-to wyprawa do Istambułu. Po 3 godzinach podróży autokarem, przywitaliśmy się ze skąpaną w 30-stopniowym upale ,15 milionową metropolią-niegdysiejszą stolicą Turcji. Najciekawsze miejsca, które mogliśmy zwiedzić to: Hagia Sofia, kiedyś wspaniała świątynia chrześcijańska-obecnie meczet oraz tzw. Błękitny Meczet. Obie świątynie, wypełnione historią i charakterystyczną dla siebie aurą, zrobiły na nas niesamowite wrażenie -przeżycie niemal mistyczne….
Po spotkaniu z historią udaliśmy się w rejs cieśniną Bosfor.- cieśniną łączącą Azję z Europą . Rejs kończyliśmy już po zmierzchu, toteż niezapomniane wrażenie zostawiły w nas kaskady świateł, którymi „oblane” były brzegi cieśniny oraz znajdujące się wzdłuż wybrzeża obiekty – architektoniczne Cudo!!!

W czwartym dniu pobytu czekała nas największa niespodzianka -spotkanie z Turcją autentyczną, nie folderowo – turystyczną. Wydarzenie to miało miejsce na jednej z wysp,do której dopłynięcie wiązało się ze wspaniałymi estetycznymi doznaniami, związanymi z możliwością kontemplowania malowniczości wybrzeża Morza Czarnego. W środku wyspy zastaliśmy tradycyjną chatę oraz żyjącą w niej z dala od cywilizacji rodzinę turecką. Poczęstowano nas przygotowanym w naszej obecności kebabem, autentycznym, nie fast- foodowym!!!oraz herbatą- czajem -jak mówią Turcy. Palce lizać!!! Wracając na łódź nazrywaliśmy liścia laurowego, którego krzewy porastają całą wyspę.
Ten wyjątkowy dzień zakończyła kolejna integracyjna kolacja, której sponsorem był Mer Kandiry, podczas której, każdej z delegacji zostały wręczone upominki mające przypominać gościnną ziemię turecką.

Ostatni dzień spędziliśmy rekreacyjnie. Korzystając ze wspaniałej 30-to stopniowej pogody oraz czystej, ciepłej wody, zażywaliśmy kąpieli w Morzu Czarnym, patrząc na horyzont za którym rozciągały się południowe wybrzeża Ukrainy-a konkretnie Krym ,gdzie 3 lata temu spędziliśmy 2 niezapomniane tygodnie…..

Dzień ten kończył nasz pobyt na gościnnej ziemi tureckiej. Po ustaleniu terminów kolejnych spotkań : w Rumunii (listopad) oraz Polsce-Legnica (marzec 2011) nadszedł czas pożegnań ze wszystkimi uczestnikami oraz organizatorami . Liczbie „pstrykanych” zdjęć nie było końca…. Myślę ,że będę wyrazicielką opinii wszystkich uczestników, że była to wspaniała, magiczna wyprawa ,której długo nie zapomnimy ….

Helena Kalitka

Zapraszamy do galerii gdzie można już obejrzeć fotografie z Turcji i konkursu poezji.

Stacja wyjazdu – Wrocław

W dniach 10 – 13 października 2011 roku we Wrocławiu odbył się szereg imprez naukowo-biznesowych, artystycznych i edukacyjnych w ramach projektu „Pociągu do Ukrainy”. Przedsięwzięcie zostało zorganizowane przez Stowarzyszenie na Rzecz Polsko-Ukraińskiego Dialogu Kultur „Nowa Generacja” oraz Konsulat Honorowy Ukrainy we Wrocławiu we współpracy z Uniwersytetem Wrocławskim oraz Uniwersytetem Ekonomicznym. Honorowy patronat nad imprezą objęli: wicepremier Rządu RP, Minister Gospodarki Waldemar Pawlak, Marszałek Województwa Dolnośląskiego Rafał Jurkowlaniec oraz Prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz. Kierownikiem merytorycznym i spiritus movens przedsięwzięcia była prof. dr hab. Agnieszka Matusiak – kierownik Zakładu Ukrainistyki IFS UWr i prezes Stowarzyszenia „Nowa Generacja”.
Projekt wpisywał się w obchody 20-tej rocznicy odzyskania niepodległości przez Ukrainę, a jego nazwa odwoływała się do idei przewodniej słynnego ukraińskiego czasopisma kulturalno-literackiego „Pociąg 76”. Autorzy czasopisma, Jurij Andruchowycz oraz Ołeksandr Bojczenko, proces oddalania się Ukrainy od jej zachodnich sąsiadów postrzegali jako niezmiernie niepokojący, dlatego też ich intencją było przywrócenie kulturze ukraińskiej kursu na Europę.
Ideą przewodnią organizatorów „Pociągu do Ukrainy” było wielowymiarowe przybliżenie mieszkańcom Wrocławia i Dolnego Śląska wciąż de facto „znajomego nieznajomego”: Ukrainy – jej najnowszej historii, kultury, nauki, życia społeczno-politycznego i biznesu – kraju, który po historycznym przełomie w sierpniu 1991 roku stanął przed niełatwym wyzwaniem budowania nowego modelu swej państwowości, kreowania na nowo swej narodowo-kulturowej tożsamości.
Program naukowy „Pociągu do Ukrainy” realizowała międzynarodowa interdyscyplinarna konferencja naukowa „Uwolnić przyszłość od przeszłości? Uwolnić przeszłość od przyszłości? Ukraińskie transgresje końca XX – początku XXI wieku. Kultura – historia – polityka”. W konferencji uczestniczyli zarówno wybitni naukowcy, jak i młodzi adepci nauki z wiodących ośrodków ukrainoznawczych w Europie oraz USA i Kanadzie. Zasadniczym celem organizatorów konferencji była próba uchwycenia wieloaspektowych przemian i ich konsekwencji, jakie dokonały się na Ukrainie po odzyskaniu niezależności w 1991 roku. Konferencja, w opinii uczestników, wniosła m.in. znaczący wkład w kształtowanie nowoczesnego pojmowania ukrainoznawstwa, jako dziedziny promującej badania interdyscyplinarne i odpowiadającej na wyzwania XXI wieku.
Kolejnym przedsięwzięciem naukowym, które wzbudziło ogromne zainteresowanie, była międzynarodowa konferencja ekonomiczno-biznesowa „Determinanty i perspektywy rozwoju polsko-ukraińskiej współpracy gospodarczej”. Do udziału w panelu zaproszeni zostali Wicepremierzy Polski i Ukrainy, Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Ukrainy w RP, Konsulowie Generalni z Ukrainy i Polski, prezesi banków narodowych i banków komercyjnych, rektorzy Uniwersytetu Bankowego NBU z Kijowa oraz Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, przedstawiciele izb gospodarczych, służb celnych, a także przedsiębiorcy zarówno z Polski, jak i Ukrainy.
Jednym z kluczowych elementów artystycznej oferty „Pociągu do Ukrainy” był występ światowej sławy baletu Opery Narodowej Ukrainy im. Tarasa Szewczenki z Kijowa. Mieszkańcom Dolnego Śląska balet zaproponował program, na który składały się fragmenty zarówno klasycznych, jak i niewystawianych dotąd w Polsce spektakli, m.in. najsłynniejsze fragmenty Jeziora łabędziego P. Czajkowskiego, Romea i Julii S. Prokofiewa, Esmeraldy
C. Pugniego, Greka Zorby M. Teodorakisa, Giselle A. Adana, Korsarza oraz Don Kichota
L. Minkusa.
Wyjątkową okazję zapoznania się z najciekawszymi osiągnięciami ukraińskiej sztuki filmowej umożliwił Przegląd Filmów Ukraińskich „KINOUKRAЇNA”. W ramach przeglądu widzowie mogli zobaczyć obrazy fabularne znanych ukraińskich twórców, bogatą kolekcję współczesnych filmów krótkometrażowych, a także film dokumentalny polskiego reżysera o Pomarańczowej Rewolucji. Przegląd został zrecenzowany przez publiczność jako wspaniała inicjatywa, która dzięki zaangażowaniu pracowników i studentów wrocławskiej ukrainistyki pozwoliła przyjrzeć się mało znanemu w Polsce fragmentowi ukraińskiej sztuki jaką stanowi kinematografia.
Z kolei prezentowana na wrocławskim Rynku wystawa fotograficzna „Wiele twarzy Ukrainy” stanowiła bogatą, wielowątkową opowieść o współczesnej Ukrainie i jej mieszkańcach. Niezwykle poetyckie, barwne obrazy architektury Lwowa autorstwa Cyrila Horishny’ego zestawione były z czarno-białymi reporterskimi pracami Ihora Kruta, pokazującymi codzienne sytuacje i zwykłych ludzi w niezwykłym kadrze artysty.
Imprezą towarzyszącą „Pociągowi do Ukrainy”, ocenioną przez uczestników jako bardzo udaną i potrzebną, także w kontekście cyklicznej kontynuacji, było „Polonistyczno-ukrainistyczne translatorium”, zrealizowane przez Zakład Ukrainistyki IFS UWr wraz z Instytutem Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. W ramach sześciu dni warsztatów translatorycznych z piętnastoma adeptami sztuki przekładu z Ukrainy i Polski dzielili się wiedzą i doświadczeniem znana polska tłumaczka Katarzyna Kotyńska oraz Andrij Pawłyszyn, lwowski autor ukraińskich tłumaczeń Brunona Schulza, Andrzeja Stasiuka czy Manueli Gretkowskiej.
Misję edukacyjno-promocyjną „Pociągu do Ukrainy” realizował konkurs ukrainoznawczy skierowany do uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych Legnicy i Wrocławia. Konkurs, który odbywał się pod hasłem „Ukraina. Historia i współczesność. Obwód Kirowogradzki” został zorganizowany przez Zakład Ukrainistyki IFS UWr we współpracy z ZSO nr 4 im. Bohdana Ihora Antonycza w Legnicy, Urzędem Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego oraz Obwodową Administracją Państwową w Kirowogradzie na Ukrainie. Celem konkursu było rozbudzenie zainteresowania kulturą i historią ukraińską oraz popularyzacja wiedzy o Ukrainie.
Niezwykle bogaty program „Pociągu do Ukrainy” zamykał koncert folk-rockowego zespołu ukraińskiego „KoraLLi”, który łączy w swojej twórczości style fusion i punk rocku z tajemniczym brzmieniem karpackich instrumentów ludowych (dudki, drymby i autentycznej trzymetrowej długości trembity).
Podsumowując prace i wyniki zakrojonego na dużą skale przedsięwzięcia, jakim bez wątpienia był „Pociąg do Ukrainy”, można śmiało powiedzieć, iż dwudziesta rocznica ukraińskiej niepodległości okazała się dobrą perspektywą dla rzeczowej dyskusji o zmianach zachodzących dziś nad Dnieprem oraz o celach strategicznego rozwoju Ukrainy na przyszłość. Stolica Dolnego Śląska natomiast po raz kolejny udowodniła, iż jest miastem gotowym do podejmowania wciąż nowych spotkań z Innym; spotkań, których celem jest chęć obalania stereotypów i próba kreatywnej zmiany wzajemnych uprzedzeń.

Anna Ursulenko
Zakład Ukrainistyki IFS UWr

Комплекс Загальноосвітньої Школи нр 4 в Лігниці в « Поїзді в Україну»

В кінці вересня на початку жовтня цього року відбулася подія, яку названо «Поїзд в Україну», її метою було приближення жителям Нижньої Селезії, Україну, яка обходить 20 – річчя Незалежності. У реалізації брало участь багато установ, зокрема: Товариство польсько -українського культурного діалогу –Нове покоління, Почесне консульство України в Вроцлаві, вищі учбові заклади Вроцлава, Уряд Маршалковскі, представники світового бізнесу. Відбулися концерти, наукові конференції, фільмові сеанси, українознавчий конкурс.
Наша школа також брала участь в проекті « Поїзд в Україну». Ми були співорганізаторами згаданого конкурсу скерованого до молоді з Лігниці і Вроцлава. Учасники конкурсу на першому етапі розв’язували тести, це була перевірка знань про Україну, на другому етапі приготовлювали мультимедіальні презинтації, які пізніше були представлені й оцінені журі. Учнівські презентації в цікавий, позбавлений стереотипів, спосіб зображували історію та сучасність України. На урочистій Інавгурації « Поїзд в Україну», яка відбулася 10 жовтня в Вроцлавському Ратушу, поза виступами багатьох знакомитих людей, переказано нагороди « квитки», а учні українського ліцею заспівали народні пісні.
В грудню переможці конкурсу в нагороду, поїдуть на тижневу екскурсію до Кіровограду, на запрошення місцевої обласної адміністрації. Будуть там пізнавати не тільки сучасну Україну, а також шукати слідів польського композитора: Кароля Шимановскєго, який народився в цьому місті.
На науковій конференції, яка відбулась в приміщенні Оселінеум в Вроцлаві, в едукаційній сесії презентували виклад: Минуле, сучасне і майбутнє Комплексу Загальноосвітньої Школи нр 4 в Лігниці.
Найкрасивішим акцентом для молоді нашої школи було запрошення нас на виступ балету Київської опери.
Дякуючи праці багатьох людей, а передовсім пані професор Агнєшці Матусяк- мериторичному керівникові а також консулові Григорію Дікові- головному організаторові проекту, вдалося нам в прямому і переносному сенсі сісти в « Поїзд в Україну», а при цьому запросити до участі інших людей і за то дякуємо.
Маємо надію, що в наступному році знову візьмемо участь в проекті « Поїзд в Україну».

Від 11 до 20 вересня молодь укр школи з Лігниці мала змогу відвідати столицю України – Київ. Через виміну молодежі з тамтейшою школою ім. Івана Франка нр 92 наші учні могли побачити життя київських сімї. Поїздка ця не вдалась як би не фінансова допомога зі сторони колишніх випусників 4 ліцею (оплачено за це переїзд).

Київські каштани привитали нас запахом укр. осені. Запах цей то не тільки краса природи але велич міста – столиці нашой другої батьківщини. Вона через велич Хрещатика могутня може трошкі за тяжка часами комунізму і сьогоднішним так швидким розвитком де всюди зростають нові будинки коштом зелені. Однак цей розвиток міста робить вражиня, воно просто могутнє. Всіх нас заболіло що Київ так багато російськомовний.

Ми чули трошкі атмосферу Майдану з часів помаранчевої революції через намети прихильників та противників Юлії Тимошенко.
Нас дуже духово та емоційно пробудив памятник жертвам ГОЛОДОМОРУ. Свічка памяті та зал посвячений жертвам голодомору викликали серед учнів багато думок, а навіть питань, які серед них найважніше – Чому так багато людей хоче не памятати про цю трагедію, чому так багато людей заперечує про цей факт? Неморально негувати це терпіння укр. народу.
Віримо що в серцях лігницьких учнів (після візити в Києві) память про голодомор буде жити вічно.

Ми відвідали багато дуже старовинних місць Києва. Були мін. в Печерській Лаврі де знов захоплила краса церков та монастирі. Неначе ми переносились в часи Київської держави де Київ, як столиця був джерелом життя культури, традиції та християнської віри. За мурами Софійського собору ми відкривали часи Ярослава Мудрого, де велич та краса України будили гордість в серці кожного українця – русина.

Ми відвідали також Переяслав та тамтійші музеї, були в скансені де побачили велич історії Козацтва і України на тлі сьогоднішнього браку віри в силу держави. Коли однак почули кобзаря спів в музеї Сковороди то повернула віра що сила українства ще жива тільки треба її на ново пробудити. А дух лемківській пробудили в нас учні які нас запросили до Києва пісньом на концерті „Ой верше мій верше”. Щоб лемківській дух жив дальше в Києві ми вчителям залишили ложкі з Новиці від ОЛ з віршом Б І Антонича нашого патрона „Знай батьківщина – це наші всі пісні і молитви щоденні, це рідна мова – скарб, якого ти не згубиш.”

Віримо що ці слова пробудять Київ. А в нас від сьогодні завжди буде жити краса столиці України.