Regionalizm w życiu narodu ma wiele aspektów własnej oryginalności i piękna. Tak jest także wśród autochtonicznej mniejszości ukraińskiej w Polsce. Łemkowski regionalizm na tle całej ukraińskiej mniejszości wyróżnia się także pod względem kuchni, raczej jej potraw. Na lekcjach poświęconych Spotkaniom z Łemkowszczyzną uczniowie klasy I poznawali w I półroczu, także łemkowską potrawę. Łemkowska tradycyjna kuchnia opierała się od wieków na prostych, zdrowych i sytych potrawach, w których było bogactwo łemkowskich produktów, a może jej ubogość wobec cięzkiego klimatu i trudnych warunków codziennego życia. Ale patrząc przez pryzmat współczesności ta kuchnia była niezwykle ekologiczna, naturalna i zdrowa dla wszystkich mieszkańców Łemkowszczyzny nie bacząc na religię i narodowość.
Uczniowie I klasy mogli skosztować-popróbować i poczęstować ziemniaczane placki z Łemkowszczyzny. Oryginalność tych placków po łemkowsku palatok – паляток polega na tym, że:
-smażone są z tartych, tłuczonych, zgotowanych ziemniaków
-dodawane do nich są: surowe jajka, mąka – powinna być żytnia lub owsiana-, ser biały lub bryndza, sól, pieprz i rónego rodzaju przyprawy w zależności od zaradności i oryginalności Łemkini, która te placki smażyła
Młodzież kosztowała te placki niejednokrotnie pierwszy raz w życiu, ale także przypominała, że podobne jadła u swoich dziadków. Ale największym osiągnięciem tej lekcji było, że młodzież postanowiła takie placki samodzielnie piec w domu. Natomiast dla mnie nauczyciela, że Agata Maliniak poprosiła, abyśmy upiekli Azimky – Азімки inną potrawę łemkowską, którą piecze jej babcia. A jaka to potrawa? – przekonamy się w II półroczu.
